5 x pijn

Lichaamswerk (2) Daarom is lichaamswerk zo waardevol. Met cranio sacraal therapie heel je dat wat ligt op geslagen in het celgeheugen. Cranio nodigt het lichaam uit om te openen, te verzachten, vrij te maken. De ruimte die ontstaat geeft bewegingsruimte. Dat wat verkrampt was kan weer stromen gaan. Het is net of je het vacuüm eraf haalt. Soms komt er dan (eerst) een ontlading als in huilen, rillen, trillen, zweten dat is de lichamelijke overdruk van het lichaam die er af moet. Het doet niks anders voor je dan de overdruk er af halen, maar verandert niks wezenlijks aan de emoties, die blijven, laat je dus niet afleiden door deze overdrukreacties. Het is dan ook geen quickfix, hoewel ik dat ook meegemaakt heb, het is en blijft van belang dat jij, degene die behandelt wordt eigenaarschap gaat vertonen, regie pakt. Anders is de behandelaar de wonderdokter en ben je vervolgens daar afhankelijk van. Daar geloof ik niet in. Het is een kwestie van samenwerken. Zo werk ik bijvoorbeeld samen met het lichaam. Het lichaam is een heel uniek en direct communicatiemiddel, het kent geen sabotage systemen. Als ik mensen behandel kom ik vaak ‘in gesprek’ met het lichaam of lichaamsdelen. Die communicatie is heel direct, er is een openen of een sluiten een uitreiken of een terugtrekken. Een spanning of een ontspanning. Je kunt iets aanraken in het lichaam en zo iets aanraken op dieper energetisch niveau, op die manier kun je energiecystes oplossen. Je hoeft in mijn ogen het trauma zo niet her te beleven je kunt via lichaamsbewustzijn wel voelen wat het NU nog met je doet, zowel fysiek als emotioneel. Het is mooi als je daar dan bij kan blijven. Bovendien is een ongelofelijk belangrijk onderdeel van het gehele traject het brein en in het bijzonder de amygdala. Dit onderdeel van de hersenen is gefocust op gevaar. En je kunt je wellicht voorstellen dat gevaar, angst, spanning, chronische spanning je doet in één krimpen. Je bent weer even dat kind dat zich verstopt onder de dekens. Bovendien ‘achter iedere vorm van vasthouden aan weerstand, het verzet tegen het opgeven aan wat zo vertrouwd is, ligt een kwetsbare, tedere plek verborgen die we met man en macht proberen te beschermen.’ Dus je houdt vast en dat is vaak geen keuze, het is onbewust, je weet waarschijnlijk niet eens dat je dat doet.

Bezigheidstherapie voor je brein (3) Dus als de overdruk er af is, terwijl de bron van de pijn nog aanwezig is verleg dan je focus, oftewel geef je brein bezigheidstherapie. Geef het iets om af te leiden, om je hoofd leeg te maken kun je eenvoudige dingen doen: zingen of mantra’s zingen, ademhalingsoefeningen doen,  kijken naar het beeld van vallende sneeuw of liggen in het gras en dan aandachtig het gras of de wolken bestuderen. Visualiseren, oftewel zet een denkbeeldige knikker aan de rand van je bekken en laat deze over de rand rollen, net zo lang tot deze stil komt te liggen in het midden van je bekken.  Wees je de gefixeerde gedachte (deze is gefixeerd omdat je er in bent gaan geloven) bewust, plaats deze als het ware voor je en zet er een kruis doorheen, door letterlijk, met je hand, die beweging te maken. Maar er zijn nog meer dingen om te doen:  bewustzijnswerk, ademwerk, lichaamswerk. Bewustzijnswerk doe je omdat wat het pijnpatroon veroorzaakt niet structureel een fysiek probleem is, maar wordt veroorzaakt door de manier waarop je geprogrammeerd bent, het is je conditionering.

Re-writen of shiften van een conditionering middels rake vragen, met RET of EFT:

Op welk moment werd je geraakt? Op welk moment was dit voelbaar? Waar was dit voelbaar? Herken je dit? Welke ‘oude overtuiging‘ hoort daarbij, bij wie of wat kwam je dit ooit als eerste tegen? Hoe zou je dit tegen kunnen komen in je werk, je huidige leven? Hoe zou je dit kunnen herkennen en erkennen? Wat heb je nodig om een start te maken met het ‘her-schrijven’ van je overtuiging? Met shiften. Shiften doe ik met cliënten  vaak met RET (rationeel emotieve therapie) of met EFT (emotional freedom techniques) beide methodieken zijn doorgaans  erg effectief.

Een schrijfopdracht, waarbij je verschillende vragen beantwoordt, bijvoorbeeld:

Vaak ligt onder de klacht een patroon, stel jezelf dan de vraag: wat mag ik in mijn leven veranderen zodat ik het weer goed en kloppend kan maken voor mij? Misschien zijn deze fysieke klachten bedoeld om mij te helpen, stel jezelf dan de vraag: waarmee zou dat dan zijn? Of vraag jezelf af: Altijd als er dit of dit gebeurd dan ... Welke emotie roept dit op … Waar in je lijf bevindt dit zich … Het is namelijk die emotie die de gebeurtenis in je leven houdt. Het is de film die je over en over again afspeelt die je in de klem heeft, in de tang. En dat doet pijn.
De psoasrelease. De psoas is een plek (net als de onderrug, de schouders, de nek) om stress en woede vast te houden. Een mooie oefening voor het ontspannen van de psoas vind je terug in het item over slaap. Klik op de link.

Haal adem! En dan bedoel ik niet: vul je longen een beetje en duw wat zuurstof je hoofd in, om er maar weer van af te zijn. Wat ik bedoel is: neem de tijd om adem in te nemen, vul je longen, voel hoe je buik uitzet, je borstkas vergroot, hoe de zuurstof je voedt, bewust, met aandacht, maak er desnoods een spelletje van waar gaat de adem langs, welke kleur heeft het, is het een draaikolk of een kabbelend beekje en laat de adem dan ook weer gaan, langs de cellen, de organen, de botten, daar waar het nodig is, helemaal tot aan je tenen (!) Je bent een levend wezen notabene, dat wil je graag zo houden toch? Wederom kijk bij het item over slaap voor een mooie ademhalingsoefening. Klik op de link.

Maak contact met je gevoelswereld, bijvoorbeeld met SER:
Als de woede eruit komt, gaat de pijn weg. Maar de woede komt er vaak niet uit want het proces van onderdrukking en verdringing geholpen door de lichamelijke symptomen werkt daarvoor blijkbaar te goed. Alleen onder bepaalde omstandigheden komt de woede eruit, soms. Komt de woede er niet uit, hoe word je dan beter? Door er in te gaan. In dat onbewuste stuk. En te leren over de woede en de redenen waarom het daar is. Woede heeft een enorme kracht en niet alleen destructieve kracht maar ook positieve kracht. Je kunt er bergen mee verzetten (als ik me eens flink boos maak is het zo gepiept) en heel goed je grenzen mee aangeven. Maar vaak ligt het gevoelig, op boos zijn ligt vaak een laag van schuld en schaamte (wat zullen de buren wel niet denken). Met lichaamswerk of SER (somato emotional release) komen cliënten vaak wel bij hun onderliggende emoties omdat hiermee de weerstand omzeild wordt.

Dr. Sarno en het idee dat pijn psychosomatisch zou kunnen zijn (4) Psychosomatisch betekent een lichamelijke aandoening met een psychische oorzaak. Dr. Sarno heeft voor veel mensen veel kunnen betekenen, vooral bij die mensen waar geen oorzaak wordt gevonden voor de pijn óf bij de mensen die mogelijk wel een oorzaak hebben gevonden maar bij wie de pijnklachten niet beter worden. Voor de meeste mensen is het idee dat pijn psychosomatisch zou kunnen zijn een onbekend terrein en vaak zijn mensen sceptisch. Dit is ook zeker begrijpelijk, alleen wanneer je hier niet voor open staat of wil staan zal er nooit verandering optreden in jouw pijnklachten. Mijn eigen ervaring met pijn. Mijn vader was fysiotherapeut maar ging er later ook haptonomie en manuele therapie bij doen. Het fenomeen psychosomatisch werd bij ons aan de eettafel besproken en ik groeide er als kind mee op. Desalniettemin...

*In mijn rug zit een Sbocht, door een beenlengte verschil, dat noemen ze scoliose en ik zou hiervan chronische pijn kunnen ondervinden. Dat is niet zo. Mogelijk mede doordat mijn vader mij altijd heeft aangemoedigd te bewegen. Ook heb ik altijd een aanpassing in één van mijn schoenen, een hakverhoging. Toen ik jong was aan de buitenkant van mijn schoen, wat ik verschrikkelijk vond. Nu heb ik een zooltje in mijn schoen, wat ik aanvaardbaar vind. De

scoliose heeft na jaren een afdruk gegeven in mijn lichaam, een geoefend oog ziet mijn scheefstand. Maar nogmaals, ik ondervind hier geen lichamelijke pijn of klachten van.

*Ik deed aan pleasen en aanpassen en als kind hield ik mijn woede vast, ik slikte het in en het keerde zich naar binnen. Sterker nog, lange tijd dacht ik dat ik introvert was en jarenlang had ik last van chronische astmatische bronchitis… ik had een mooi kistje gebouwd waar ik mijn gevoelens in stopte ter hoogte van mijn hart en mijn longen. Toen ik ontdekte wat ik al die tijd gedaan had was het kistje me zo gaan tegenstaan dat het voelde of ik een kolenhok in mijn borstkas had, ik had TMS en mocht uit de kramp komen. Het was zeker geen quickfix maar toen ik in contact kwam met Cranio Sacraal Therapie, ‘mijn werk’ ging doen,  zowel lichaamswerk als ook de verantwoordelijkheid ging nemen voor een aantal dingen die ik had laten liggen onder dikke lagen zwarte drab ging het zienderogen beter. Sindsdien heb ik geen last meer van bronchitis, hees ben ik nog wel zo nu en dan maar dat is dan een mooi signaal van mijn lichaam. 

TMS Tension Myositis Syndrome (5) is een pijnlijke aandoening, de pijn is écht toch is er meestal niks mis met de plek van de pijn. Er is wel sprake van onverwerkte emoties. Het brein stuurt (aangevuurd door een trigger, het pavlov effect) pijn richting bepaalde gebieden in het lichaam (nekhernia, hernia, onderrugpijn, pijnscheuten die doortrekken naar de bil of de benen, scoliose, rsi, carpaal tunnelsyndroom, artrose, gescheurde meniscus, infecties, migraine, tendinitis (peesontsteking), tinnitus (oorsuizen) et cetera) maar zo' n vergroeiing, zo'n plek kan nooit zoveel pijn geven zegt Dr. Sarno. Er is vaak een echte bron van de pijn, maar dat is wel een andere dan een lichamelijke. De pijn komt door de TMS. Later heeft Dr. Sarno de naam aangepast naar Tension Myoneural Syndrome. TMS is een goedaardig psycho-fysiologisch proces waarbij volgens Dr. Sarno een mild zuurstoftekort in spieren, pezen en of zenuwen klachten genereert. Nogmaals bezoek een arts. Maar het is dus mogelijk dat de fysieke pijn je weerhoudt om je emotionele pijn te voelen. Saskia de Bruin beschrijft het heel mooi: ‘om de emoties daar te houden is óf een depressie nodig óf een obsessie, iets dat je volledig in beslag neemt.’ Tot slot en naar aanleiding van dit citaat van Saskia, nog even iets over copingmechanismen. Coping is gedrag om te dealen met pijn. De copingmechanismen (piekeren, pleasen, projectie, alcoholmisbruik, ontkenning, agressie, overeten, niet eten, controle et cetera) die je jezelf ooit hebt aangeleerd gebruik je vaak in je latere leven nog. Terwijl het dan vaak allang niet meer gaat om een échte bedreiging weerhoudt de gewoonte je ervan om met de onbewuste pijn te dealen. Er zit dus een soort routine in, het is ingesleten gedrag. Er is een olifantenpad ontstaan in je brein en daar moet je weer van af. Zie brein bezigheidstherapie. Hoe kom je er aan? Dat kan een trauma oorsprong hebben, en dat trauma kan getriggerd worden. Dat dus.